انواع دیتابیس ها

دیتابیس یا پایگاه‌های داده‌ای درواقع مجموعه‌ای متشکل از انواع داده‌های ورودی به هر سیستم نرم‌افزاری حرفه‌ای هستند. این دیتاها با کمک انواع دیتابیس ها در سیستم ذخیره‌شده و امکان ویرایش، بررسی و تغییر در آن‌ها ایجاد می‌شود.

از طریق پایگاه‌های داده‌ای، امکان مدیریت و اخذ گزارش‌های مختلف وجود دارد و همین موضوع به درک همه‌جانبه مفاهیم و دیتاهای موردنظر کمک بزرگی می‌کند.

درواقع جمع‌بندی دیتاها امری سیستماتیک در نرم‌افزارهای کاربردی است که رسیدگی به آن را تسهیل می‌کند.

این داده‌های ورودی می‌توانند مشخصات کاربران، هویت کاربری مشتریان، شماره‌های تماس ارباب‌رجوع، لیست طویل و عریضی از تولیدات کارخانه‌ها، ساعت ورود و خروج کارمندان یا هر دیتای موردنیاز دیگری باشند.

نکته جالب‌تر آنکه از دیتابیس می‌توان برای ارسال پیام‌های دسته‌جمعی، انجام تبلیغات سراسری یا سایر فعالیت‌های بیزینسی استفاده کرد.

در این مقاله قصد داریم به معرفی انواع دیتابیس پرداخته و اطلاعات مختلفی از آن را در اختیار شما قرار دهیم.

تعریف دیتابیس چیست؟

پایگاه داده به مفهوم مرکز ذخیره‌سازی و نگهداری داده‌های ورودی است.

این تکنولوژی در اوایل دهه شصت میلادی به دنیای فناوری اطلاعات پا گذاشت و مورد استقبال مهندسان و علاقه‌مندان دنیای دیجیتالی قرار گرفت.

تقریباً از همین زمان بود که امکان ذخیره و بازیابی در کامپیوترهای نسل‌های قبل ممکن شده و راه برای پیشرفت و معرفی اینترنت باز شد.

کاربرد استفاده از انواع دیتابیس ها به‌قدری گسترده است که شما در اکثر زمینه‌ها نتایج آن را خواهید دید.

این چینش به شکلی منظم و منسجم بوده و هر زمان با نوشتن الگوریتم‌های مناسب قابل بازیابی است.

دیتابیس‌ها امکان ذخیره الکترونیکی دیتا را داشته و از هرگونه تغییرات ایجادشده بر روی آن، در راستای مدیریت داده‌های قدیم و جدید، پشتیبانی می‌کنند.

اجزای این ساختار گوناگون بوده و توانایی سازمان‌دهی حجم مشخصی از اطلاعات را خواهند داشت.

این حجم برحسب نوع ابزار به‌کاررفته قابل‌تغییر، افزایش یا کاهش است.

با کمک تعریف‌های بنیادین که همچون الفبای پایگاه داده‌ها محسوب می‌شود، برنامه‌نویسان قادر به ایجاد انواع جداول، کلیدهای اصلی و فرعی، انواع ردیف، ستون،‌ کاراکتر، دیجیت و … به فرمت‌های گوناگون هستند.

به عبارت بهتر دیتابیس نیز همانند زبان‌های برنامه‌نویسی از زبان خاص خود استفاده کرده و دارای استانداردهای مشخصی است.

داده‌ها به شکل موجودیت در ردیف و ستون‌های جداول قرار گرفته و قابلیت آپدیت، افزودن یا کاهش را خواهند داشت.

سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) چیست؟ تفاوت آن با دیتابیس (Database) در چیست؟

در مطالب بالا تعریفی جامع از مفهوم پایگاه داده‌ ارائه داده شد. در این قسمت قصد داریم در مورد مدیریت انواع دیتابیس ها صحبت کرده و به تشریح موضوع DBMS بپردازیم.

DBMS به معنای مدیریت دیتابیس است و وظیفه بررسی،‌ گزارش دهی و اشراف بر روی داده‌های حذفی یا اضافه‌شده را دارد.

درواقع مدیریت پایگاه داده مشتمل از برنامه‌هایی است که به کاربران و مسئولان پایگاه‌های داده‌ای این امکان را می‌دهد تا به دیتابیس اصلی دسترسی پیدا کنند.

با کمک این ابزارهای نرم‌افزاری ادیت داده‌ها امکان‌پذیر بوده و توانایی ریپورت‌گیری و بهینه‌سازی در هر لحظه برای افراد واجد شرایط و دارای دسترسی به دیتاها،‌ وجود خواهد داشت.

مدیریت پایگاه داده یا همان DBMS واسطی هوشمند میان دیتابیس‌های سیستمی و کاربران پایگاه داده است که وظیفه انجام عملیات روی آن را دارند.

انواع پایگاه داده‌ها

در دنیای فناوری اطلاعات از انواع دیتابیس ها استفاده می‌شود. این طیف وسیع شامل دیتابیس‌هایی با پایه شیءگرایی، دیتابیس‌های غیر رابطه‌ای، دیتابیس‌های رابطه‌ای و سایر پایگاه‌های داده‌ای است.

ازقضا هرکدام از این پایگاه‌های اطلاعاتی با کاربردهایی متنوع، مشخص و هدفمند طراحی شده‌اند.

در ادامه لیستی از آن‌ها را ارائه می‌دهیم که شامل:

• دیتابیس غیر رابطه‌ای همچون دیتابیس NoSQL
• دیتابیس رابطه‌ای همچون SQL
• دیتابیس ابری مبتنی بر فضای مجازی یا همان اینترنت با نام DBaaS
• پایگاه داده‌های شیءگرایی همچون MySQLi Object-oriented
• پایگاه ‌داده‌های مبتنی بر دیتاهای ستونی
• پایگاه داده ستون گسترده
• دیتابیس‌های مبتنی بر مقدار کلید اصلی PK
• داده‌های سلسله‌مراتبی
• داده‌های گرافی
• دیتابیس‌های مبتنی بر مقدارهای سلسله زمانی

پایگاه‌های داده‌ای SQL و NOSQL

این دو از پایگاه داده بسیار مشهور و محبوب‌ هستند. ازآن‌جهت که هرکدام نماینده دو ساختار متفاوت دیتابیسی به نام‌های رابطه‌ای و غیر رابطه‌ای هستند، بررسی این دو نمونه برای شناخت بهتر هر دو دسته بسیار کمک‌کننده است.

sql نماینده دیتابیس‌های رابطه‌ای و nosql نمونه‌ای از پایگاه‌های داده‌ای غیر رابطه‌ای است.

پایگاه داده SQL :

sql که زبانی ساختاریافته بر اساس کوئری و پرسش‌گری است، درواقع زبانی تعاملی است که برای ارتباط با دیتابیس‌ها ایجاد شده است.

با کمک این زبان می‌توان اجازه افزودن، حذف کردن، ویرایش یا به‌روزرسانی داده‌ای را داشته و کنترل دیتاها را به دست آورد.

Sql به ادمین و سایر کاربران مجاز این امکان را می‌دهد تا به شکلی پیوسته بتوانند از پایگاه گزارش‌گیری کرده و درخواست‌های خود را بر روی آن ارسال و اجرا کنند.

مهم‌ترین مشخصه‌های یک پایگاه داده رابطه‌ای از نوع sql‌ آن است که در این زبان میان جداول تعریف‌شده رابطه‌ای مشخص و معین وجود خواهد داشت.

این روابط به‌گونه‌ای است که از ایجاد دیتاهای تکراری با نام افزونه دیتایی جلوگیری کرده و مشابهات را حذف می‌کند.

بدین ترتیب از سربار شدن داده‌ها به شکل تکرار مکررات جلوگیری کرده و مانع از پر شدن منابع ذخیره‌سازی می‌شود.

این کار با تعریف یکی از موجودیت‌ها به نام کلید اصلی یا PK اتفاق خواهد افتاد.

پایگاه داده NOSQL :

تکنولوژی هر لحظه در حال پیشرفت و توسعه است. این خصیصه در فناوری انواع دیتابیس ها نیز مشهود بوده و منجر به تولید نوعی دیگر از پایگاه‌های داده به نام دیتابیس‌های غیر رابطه‌ای شده است.

nosql که نماینده این گروه از پایگاه‌های ذخیره‌سازی دیتاست، با سرعتی بالاتر امکان پردازش، به‌روزرسانی و ویرایش را به کاربران می‌دهد.

در این مدل پایگاه خبری از تعریف جداول نیست و امکان استفاده از آن‌ها در پروژه‌های سیستمی بسیار بزرگ‌تری وجود دارد.

بدین شکل، دیگر مشکلات سرعت پایین به دلیل افزایش دیتاها در سازمان‌های کلان وجود نخواهد داشت.

این تکنولوژی که با نام non-structured مشهور است، زیربنای زبان غیر رابطه‌ای با نام نو اس کیو ال بوده و به‌شدت در پروژه‌های بزرگ داده‌ای، بدون نیاز به هیچ‌گونه ساختاری، کاربرد دارد.

چگونگی کارکرد پایگاه‌های داده‌ای رابطه‌ای

دیتابیس‌های رابطه‌ای از اوایل دهه هفتاد میلادی معرفی شده‌اند. این دیتابیس‌ها از طریق ارتباطی که میان دیتاهای چندین جدول وجود دارد، با یکدیگر رابطه برقرار می‌کنند.

هر جدول شامل سطر، ستون و اطلاعات داده‌ای مخصوص به خود بوده و از سیستم مدیریت رابطه‌ای به‌عنوان تبادل دیتا استفاده می‌کند.

این مدل مدیریت دیتای رابطه‌ای را RDBMS می‌نامند. مدیریت پایگاه داده امکان ذخیره، ویرایش، ایجاد و به‌روزرسانی داده‌ها را به کاربران دارای دسترسی می‌دهد.

در قسمت‌های قبل گفتیم که زبان مورداستفاده در پایگاه‌های داده‌ای کلاسیک، SQL بوده و برای ساختار آن از نوشتن کوئری یا همان زبان Query Language استفاده می‌شود.

این پایگاه داده بسیار متداول بوده و در اکثریت سیستم‌ها به‌ کار رفته است.

استانداردهای ردوبدل کردن دیتا در SQL بسیار بالا و ساختاریافته بوده و ازجمله زبان‌های سطح بالا محسوب می‌شود.

از ویژگی‌های مهم این زبان تقسیم‌بندی آن بر ۴ پایه اساسی تفکیک داده‌ای، همپوشانی و سازگاری، دوام و ماندگاری و درنهایت قوانین مینی مالیستی یا کوچک کردن داده‌ها است.

زبان‌های پایگاه‌ داده‌ای از نوع پرس‌وجوی ساختاریافته

از میان انواع دیتابیس ها ، کوئری نویسی یکی از متداول‌ترین راه‌هایی است که برای رسیدن به جواب انجام می‌شود. به همین علت است که Structured Query Language یا همان زبان پایگاه‌ داده SQL یکی از بهترین زبان‌ها جهت خوانش، ایجاد، به‌روزرسانی و حذف داده‌های غیرکاربردی است.

این زبان از استانداردهای ACID استفاده کرده که شامل راهکارهای بررسی‌شده در چهار مهارت Atomicity، Consistency، Isolatio و Durability است.

این مهارت‌ها همان چهار ویژگی پایه‌ای پایگاه‌های داده‌ای استاندارد هستند.

دیتابیس‌های ساختاریافته امکان ایجاد رابطه با این پایگاه‌های داده‌ای از نوع رابطه‌ای را داشته و به‌خوبی با آن‌ها سینک می‌شوند.

پیش‌نیاز استفاده از دیتابیس‌های ساختاری امکان تعریف و بهره‌وری از این مدل پایگاه‌های داده‌ها است؛ به همین علت است که اگر در سازمان یا شرکتی از سیستم‌های غیر ساختاری استفاده شده باشد، به آنان توصیه نمی‌شود که از این دیتابیس رابطه‌ای استفاده کنند.

کدام‌یک از پایگاه‌های داده‌، رابطه‌ای محسوب می‌شوند؟

در دنیای برنامه‌نویسی و نرم‌افزارهای دیتابیسی، تعداد بی‌شماری پایگاه داده وجود دارد.

ازجمله دیتابیس‌های ساختاریافته می‌توان مایکروسافت SQL، ORACLE، POSTGRE SQL و … اشاره کرد.

در ادامه به بیان مزیت این مدل از انواع دیتابیس ها می‌پردازیم. از مهم‌ترین نکات مثبت این پایگاه داده‌ای، آن است که به کاربر اجازه می‌دهد تا به‌آسانی با سایر دیتاهای موجود در قسمت‌های مختلف ارتباط برقرار کرده و در دسته‌بندی‌های مختلف قرار بگیرد.

علاوه بر آن امکان ذخیره انواع داده را داشته و به شکلی کارآمد از آن‌ها استفاده می‌کند.

همین امر موجب شده تا کلیه QUERY‌ های نوشته‌شده از روابط میان داده‌ای را بتوان با کمک فیلتراسیون بهینه کرد.

بدین ترتیب رسیدن به جواب نهایی با سرعت بالاتر و صرف زمان کوتاه‌تری انجام می‌شود.

افزون بر آن این روابط هیچ‌گونه تأثیری بر داده‌های منابع ذخیره دیتا نگذاشته و به‌طور منحصربه‌فرد استقلال آن‌ها را حفظ می‌کند.

معروف‌ترین پایگاه داده‌های رابطه‌ای

در میان پایگاه‌های داده‌ رابطه‌ای، برخی معروفیت بیشتری داشته و در سیستم‌های متنوعی مورداستفاده قرار می‌گیرند. در این قسمت تصمیم گرفتیم تعدادی از آنان را معرفی کرده و مختصراً‌ در مورد ویژگی‌های آنان، مواردی را مطرح کنیم.

• Oracle: اوراکل یکی از قوی‌ترین پایگاه‌های داده‌ای است که دارای ساختاری مشخص است. این زبان از میکس دو زبان قدرتمند سی و sql به وجود آمده است.
• SQL Server: این زبان یکی از غول‌های تولیدی شرکت مایکروسافت است و عنوان مهم‌ترین زبان دیتابیسی را با خود به یدک می‌کشد. ارتباط میان داده‌ها در این ساختار نیز با کمک روابط و table‌ ها است.
• MySQL: یک زبان دیتابیسی رابطه‌ای از نوع اوپن سورس است. کارایی این زبان فوق‌العاده آسان بوده و کارکردی با سرعت بالا دارد. با این زبان نیز می‌توان اقدام به افزودن، فراخوانی، جستجو، حذف، ویرایش و بسیاری از فعالیت‌های دیگر کرد.
• DB2: دی بی 2 یکی دیگر از انواع دیتابیس ها با امکان تعریف چند سکویی و تولید شرکت IBM است. از نکات قابل‌توجه در این مدل پایگاه داده، توانایی بازیابی دیتاهای بسیار بزرگ و حجیم در پروژه‌های سنگین است.
• PostgreSQL: این زبان نیز Open Source بوده و به‌شدت قدرتمند عمل می‌کند. توانایی انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای داشته و با استانداردهای روز دنیا انطباق دارد. این مدل دیتابیس را که بر پایه شیءگرایی بنا شده است، می‌توان با سیستم‌عامل‌های گوناگونی همچون ویندوز، لینوکس و … اجرا کرد.

معروف‌ترین پایگاه‌ داده‌های غیر رابطه‌ای

در میان انواع دیتابیس‌های غیر رابطه‌ای، تعدادی بسیار کاربردی و مناسب پایگاه‌های عظیم داده‌ای هستند.

افزون بر این قابلیت، کاربری آسانی داشته و در برترین شرکت‌های مطرح دنیا استفاده می‌شود.

در زیر با تعدادی از این نمونه‌ دیتابیس‌ها آشنا خواهیم شد.

• MongoDB: این زبان بدون نیاز به تولید هیچ‌گونه جدول، کوئری، تعریف ایندکس و رابطه‌ای قابلیت ذخیره‌سازی حجم فوق‌العاده‌ای از دیتا را دارد. مونگو دی بی از زیرمجموعه دیتابیس‌های غیر رابطه‌ای بوده و مانع از افزونگی و کاهش سرعت در بازیابی داده‌های ذخیره‌شده می‌شود.
• Cassandra: این مدل دیتابیس غیر رابطه‌ای، محصول شرکت Apache بوده و برای ذخیره‌سازی دیتاهای بسیار حجیم و بزرگ کاربرد دارد. ازجمله قابلیت‌های مهم این پایگاه داده، امکان استفاده از آن برای پروژه‌های کشوری در فیلدهای بانکداری، اقتصادی و کلان است. جالب است بدانید که از انواع دیتابیس ها مدل غیر رابطه‌ای که در شرکت‌های جهانی همچون فیس‌بوک و توییتر استفاده می‌شود، یک نمونه همین دیتابیس Cassandra است.
• Redis: ردیس نیز دیتابیسی متن‌باز بوده و به شکلی شبکه‌ای و in-recollection عمل می‌کند. این بدان مفهوم است که این پایگاه داده انتخابی عمل کرده و موجودیت‌ها به‌صورت مقداری کلیدی ذخیره می‌شوند. کلیه دیتاها در ram سیستم ذخیره شده و امکان کلاستریته ندارند.
• Neo4j: نئو ۴ جی از سری دیتابیس‌های گرافی است که برای ذخیره‌سازی دیتاهای گوناگون به شکل‌های ارتباطی و شبکه‌ای مورداستفاده قرار می‌گیرد.
• Aerospike: این دیتابیس بر پایه ارزش داده‌های کلیدی کار کرده و قدرت بسیار بالایی درزمینه‌ی کلاسترینگ دارد. Aerospike وظیفه پردازش حجم بالایی از داده‌ها را بر عهده دارد و افزون بر آن یکی از بالاترین دیتابیس‌های پرسرعت طبق بررسی‌های بنچ‌مارک است. داده‌ها در این زبان به شکل ram و ssd ذخیره خواهند شد.

ویژگی‌های دیتابیس‌های رابطه‌ای

دیتابیس‌های رابطه‌ای موجود در فضای داده‌ای می‌توانند از ویژگی‌های منحصربه‌فردی بهره ببرند.

در ادامه به بررسی و شرح هرکدام از این نکات پرداخته و مزایای آن را بیان می‌کنیم.

ازجمله این موارد می‌توان به‌سادگی مدل دیتابیس‌های رابطه‌ای، دقت در داده‌ها، دسترسی آسان و راحت به منابع ذخیره‌سازی داده، یکپارچه‌سازی دیتا، منعطف بودن، امنیت قابل‌توجه و درنهایت نرمالیزاسیون دیتاها اشاره کرد.

ساده‌سازی مدل داده‌ها در دیتابیس‌های رابطه‌ای

مدل‌سازی پایگاه داده‌‌ رابطه‌ای بسیار ساده بوده و از ساختار پیچیده‌ای استفاده نمی‌کند.

علاوه بر آن نیازمند هیچ‌گونه فرآیند جستجو و کوئری‌نویسی پیچیده‌ای نیست.

این دیتابیس از فرایندهای ساخت‌وساز و معماری رابطه‌ای به شکلی معین استفاده می‌کند؛ به‌طوری‌که دارای سلسله‌مراتب نبوده و از شناختی خطی بهره می‌برد؛ به همین علت است که این نوع از انواع دیتابیس ها توسط زبان SQL‌ پشتیبانی می‌شود.

چه زمانی باید از SQL به‌عنوان دیتابیسی رابطه‌ای بهره برد؟

اگر دیتاهای شما از انواع مختلفی هستند،‌ لازم است از زبان پایگاه‌ داده‌ای قوی و منعطفی استفاده کرد.

این زبان می‌تواند sql باشد و کلیه دیتاهای ضروری شما را بدون ایجاد افزونگی پوشش دهد.

از سوی دیگر برای کار با این زبان نیازی به آپدیت مداوم در قسمت‌های مختلف برنامه‌ نخواهید داشت.

افزون بر آن sql به شما امکان استفاده از ساختاری ثابت را داده و تغییری بر روی موجودیت‌های ذخیره‌شده ایجاد نمی‌کند.

چه زمانی باید از NOSQL به‌عنوان دیتابیسی غیر رابطه‌ای استفاده کرد؟

درصورتی‌که احتمال تغییر نوع دیتا را در آینده می‌دهید، از زبان‌های پایگاه داده‌ای غیر رابطه‌ای همچون nosql بهره ببرید.

این قابلیت در این مدل دیتابیس‌ها وجود داشته و توانایی تغییر‌پذیری بالای آن‌ها را نشان می‌دهد.

علاوه بر آن درصورتی‌که برنامه نیازمند موارد دریافتی یا read بسیاری است؛ اما دیتا غیر قابل ‌تغییر باقی می‌ماند یا حتی امکان مقیاس دهی به‌صورت افقی را دارد، می‌توانید از انواع دیتابیس ها به‌صورت غیر رابطه‌ای استفاده کنید.

دقت در پایش داده‌ای با استفاده از مفاهیم Data Accuracy

در دیتابیس‌های رابطه محور، از دو عدد کلید اصلی و خارجی به‌عنوان رابط فی‌مابین داده‌ها استفاده می‌شود.

همین امر موجب شده تا امکان نقل‌وانتقال دیتا به‌شدت آسان شده و با کمک این مفاهیم دیگر دچار افزونه‌های یکسان نشود.

کلید اصلی منحصربه‌فرد بوده و از تکراری شدن داده‌ها جلوگیری می‌کند.

کلید خارجی نماینده‌ای از جدول موردنظر در سایر جداول است که خود می‌تواند نقش کلید اصلی را نیز بر عهده داشته باشد.

این میزان دقت در ارائه اطلاعات موجب شده تا پایش مطالب ارسالی به شکلی ساده اما دقیق صورت گرفته و از افزایش دیتای تکراری جلوگیری به عمل آید.

امکان دستیابی به دیتا به شکلی ساده

از دیگر ویژگی‌های دیتابیس‌های رابطه‌ای می‌توان به امکان ذخیره‌سازی و بازیابی اطلاعات به‌صورت مرتبه‌ای نام برد.

این سیستم اولویت‌بندی موجب افزایش نظم و ترتیب در پایگاه‌های داده شده و توانایی جستجو در مدت‌زمانی اندک را به اشخاص می‌دهد.

هرچقدر این پیمایش دقیق‌تر صورت گیرد، قسمت سرچینگ و واکشی دیتا با سرعت و دقت بالاتری عمل خواهد کرد.

تمامی درخواست‌ها و جوین کوئری‌ها و سایر واژگان شرطی در برنامه‌نویسی ساختاریافته آن وجود داشته و جداول را با یکدیگر مرتبط می‌سازد.

ساختارهای یکپارچه در انواع دیتابیس ها

انواع دیتابیس ها به‌خصوص از نوع رابطه‌ای مانند sql، سعی می‌کنند گزینه یکپارچه‌سازی را در ویژگی‌های خود رعایت کنند.

به عبارت بهتر با ورود دیتا به شکلی اعتبارسنجی شده، پایداری میان داده‌ها ممکن بوده و تضمینی بر اجرای درست اطلاعات آن است.

این قابلیت به سیستم اجازه می‌دهد تا میان دیتاهای گوناگون رابطه ایجاد کرده و از تفکیک و نقص داده‌ها جلوگیری کند.

همچنین این یکپارچه‌سازی به افزایش درصد اطمینان صحت داده‌ای کمک کرده و ازجمله صفات مهم در افزایش دقت پرس‌وجوها خواهد بود.

منعطف بودن سیستم پایگاه‌های داده

امکان ارتقاء سیستم با کمک دیتابیس‌های مختلف چه رابطه‌ای و چه غیر رابطه‌ای ممکن بوده و در تعمیم‌پذیری آن مؤثر است.

ساختار انعطاف‌پذیر آن‌ها موجب شده تا کاربر با برآورده کردن نیازهای اولیه شاهد وجود تغییرات و اطلاعات گوناگون باشد.

همین موضوع موجب شده تا کلیه کوئری‌ها تسهیل شده و انتقال حجم دیتا به‌آسانی صورت گیرد.

ازآنجایی‌که دیتاها در سیستم‌های کامپیوتری متغیر بوده و هرلحظه حجم آن‌ها افزوده یا کاسته می‌شود، پیکربندی دیتابیس بسیار منعطف ساخته می‌شود تا بدون تأخر و تقدم داده‌های ورودی یا خروجی و با تکیه‌بر انعطاف سیستم، دقیق‌ترین اطلاعات موردنیاز واکشی شود.

امکان اعمال تغییرات بر روی جداول و سایر سطر و ستون‌های آن از دیگر نکات مهم و حیاتی در ساختار انواع دیتابیس ها از نوع رابطه‌ای است.

در مدل غیر رابطه‌ای هیچ‌گونه مرزی برای ورود اطلاعات با حجم ثابت در سیستم پایگاه داده وجود نداشته و میان موجودیت‌های عظیم اطلاعاتی و واکشی آن‌ها، سرعت بسیار بالایی وجود دارد.

وجود چنین امکاناتی، به اتصال پایگاه داده به فضای مجازی و با کمک ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود منجر خواهد شد.

نرمالیزاسیون روابط داده‌ای

Normalization از آن دسته ویژگی‌های مهم دیتابیس‌ها است که در ساختار دیتای رابطه‌‌ای رعایت شده و مانع از ظهور هرگونه واریانس می‌شود؛ به همین علت است که هیچ‌گونه تغییر و تفاوتی در یکپارچه‌سازی و نظم و دقت این جداول وجود ندارد.

با استفاده از این خاصیت نرمالیزاسیون تحت قوی‌ترین مقررات و با دنبال کردن اهداف پروژه اقدام به ایجاد روابط بین داده‌ای می‌کند.

با کمک چنین ویژگی‌ای امکان ارزشیابی و تفکیک سطوح در مراحل مختلف وجود خواهد داشت.

نرمالیزاسیون بر اطمینان‌بخشی کیفیت کوئری‌ها بخشیده و موجب افزایش اعتماد بر نتایج ارسالی خواهد شد.

تضمین امنیت در حفظ اطلاعات پایگاه داده

کلیه دیتاهای موجود در انواع دیتابیس ها ازجمله sql plus، postgre sql، Cassandra و … به‌صورت دسته‌بندی‌شده عمل کرده و قادر به گرفتن لیبل مخصوص به خود هستند.

اطلاعات محرمانه امکان کدگذاری و ثبت رمز داشته و برای تمامی کاربران قابل‌مشاهده نخواهد بود.

این موضوع می‌تواند سطح امنیت داده‌ای در پایگاه‌های داده رابطه‌ای را بالا برده و به شکلی فوق‌العاده تضمین کند.

دیتاها برحسب نیاز از یکدیگر تفکیک ‌شده و تحلیلگران قادرند با یوزر و پسورد تعریف‌شده به نام خود وارد شوند.

افزون بر آن برای کاربر فعال در دیتابیس‌های سیستمی، سطح دسترسی مشخصی تعریف‌شده است. این مرزبندی کاملاً اصولی بوده و می‌تواند بر روی کارکرد هر تحلیلگر تأثیر مستقیم بگذارد.

در این حالت تمامی آن‌ها به کلیه جداول دسترسی نداشته و کافی است در حوزه کاری خود فعالیت داشته باشند.

امکان پشتیبانی از تغییرات اعمال‌شده در آینده

از نکات مثبت در ساخت دیتابیس‌ها، امکان پشتیبانی و اعمال تغییرات ضروری با تغییرات به وجود آمده است.

کلیه داده‌هایی که نیازمند ویرایش، ذخیره، حذف یا انتقال هستند، قابلیت پشتیبانی در نسخه‌های جدیدتر را دارند.

همین قوانین موجب شده تا سیستم با نیازمندی‌های به وجود آمده در آینده منعطف بوده و قابلیت ایجاد تغییرات را به متخصصان بدهد.

از سوی دیگر چنین امکاناتی بر تسهیل کسب‌وکارهای اینترنتی و سیستماتیک تأثیر مستقیم دارد؛ چراکه هرلحظه داده‌ها در حال ورود و خروج و ویرایش بر روی سیستم هستند.

حجم چنین تراکنش‌هایی بالا بوده و نیازمند حفظ سطح کیفی پایگاه‌های داده است؛ به همین علت نباید اعمال تغییرات نیازمند پروتکل‌های سخت و دست و پاگیر باشد و سیستم را از کارکرد مناسب بیندازد.

پالایش و کاهش دیتاهای مشترک جهت جلوگیری از افزونگی داده‌ای

از نکات مهم بر بستر پایگاه‌های داده، وجود خاصیت Redundancy یا همان کاهش افزونگی سیستماتیک است.

این خصوصیت موجب شده مدیریت داده‌ها مانع از ثبت اطلاعات تکراری شود.

ازآنجایی‌که هر دیتابیس متشکل از انواع دیتا به اشکال مختلفی است، ممکن است در یک سیستم دیتاهای مشابهی ثبت شود.

طبق استانداردهای اعمالی شده در انواع دیتابیس ها، این شرایط که با نام افزونگی مشهور است، به علت پر شدن پایگاه، به‌سرعت سیستم را مختل کرده و ممکن است آن از کار بیندازد یا سرعت کارکرد آن را کاهش دهد.

ریداندنسی برخلاف سیستم‌هایی که قائل بر فایل هستند، بر خود داده تمرکز داشته و از ورود دیتاهای تکراری تا حد صفر جلوگیری می‌کند.

بک ‌آپ گیری، راهی مناسب در جهت کاهش هزینه‌های نگهداری پایگاه داده

از دیگر نکات مهم در مدیریت پایگاه‌های داده، امکان گرفتن نسخه پشتیبان از کلیه دیتاهای موجود در جداول و سیستم‌هاست.

از دست دادن داده‌ها می‌تواند به قیمت از بین رفتن سیستم تمام شده و کل مجموعه را دچار مشکلاتی اساسی کند.

از طرفی ورود انواع بدافزارها، ویروس‌های اینترنتی و سیستمی، احتمال چنین مشکلاتی را بالا برده و بر کاهش امنیت داده‌ها می‌افزاید.

همین امر موجب شده تا تحلیلگران داده روی به بک آپ گیری یا تهیه نسخ پشتیبان از دیتاها ذخیره‌شده کنند.

این کار به متخصصان امکان می‌دهد تا در صورت بروز چنین مشکلاتی، توانایی برگشت‌پذیری داده‌ها وجود داشته باشد.

این فرایندها توسط بخش مدیریت پایگاه داده انجام شده و از وقوع خرابی جلوگیری می‌کند.

نقل‌وانتقال داده‌های سیستمی به‌صورت آسان

درنهایت امکان نقل‌وانتقال دیتاهای موجود بر بستر انواع دیتابیس ها بسیار آسان بوده و از مزیت‌های این سیستم‌ها به شمار می‌آید.

امکان انتقال دسته‌ای، کلی یا جزئی وجود داشته و از سرعت مناسبی برخوردار است.

در حین انتقال داده‌ها، سیستم دچار مشکل نشده و تغییرات به شکلی سیستماتیک بر کلیه داده‌ها می‌نشیند.

هرکدام از این موارد می‌تواند بر ارتقاء سطح کیفی دیتابیس افزوده و از آن منبع ذخیره‌ای فوق‌العاده مطمئن ایجاد کند.

جمع‌بندی

در پایان به این نتیجه می‌رسیم که استفاده از انواع دیتابیس ها ‌می‌تواند به ذخیره، بازبینی و دسترسی هرچه بهتر به داده‌ها کمک کرده و به حفظ آن‌ها در طولانی‌مدت کمک کند.

لازم به ذکر است هر کدام از زبان های برنامه نویسی به یکی از این انواع دیتابیس ها متصل می شود .

به طور مثال زبان php با phpmyadmin قابل اتصال است . یا زبان های تحت فریمورک دات نت مانند asp از دیتابیس microsoftsql استفاده می کنند . 

و زبان جاوا نیز به صورت لوکال دیتابیس های مخصوص به خودش را دارد .  

غنای داده‌ای در سیستم‌های کامپیوتری و سرعت عملکرد گرفتن کوئری در هر سیستمی به اصالت پایگاه‌های داده‌ای پشتیبان آن سیستم مربوط می‌شود.

امیدواریم توانسته باشیم اطلاعاتی کوتاه اما کامل را در مورد این دسته از DBMS در اختیار شما خوانندگان محترم قرار داده باشیم.